بطورکلي ملات هايي که در سازه هاي ضد اسيد زمينه به کارگيري قرار مي گيرند بغير از آنهايي که بر پايه هاي مواد قيري و گوگردي مي‌باشند (از اين مدل ملاتها ديگر به کار گيري نمي گردد)، مابقي بصورت هاي دو جزئي و يا سه جزئي بوده و بوسيله برخورد هاي شيميايي مشقت بار .پس از ترکيب کردن اجزاء ملات ها، واکنش شيميايي استارت مي شود . همانند کليه واکنش هاي شيميايي، سرعت عکس العمل بستگي به رتبه حرارت داراست . هر چه در جه حرارت در مقطع مخلوط کردن مواد و در نهايت در رمان اجرا فراتر باشد، سرعت برخورد تندتر بوده و ملات زودتر کم آب مي شود . برعکس هر چه جايگاه حرارت پايين خيس باشد، ملات ديرتر خشک گرديده و يا بعبارت ديگر سرعت واکنش کندتر مي باشد .
اما ذکر اين نکته اضطراري مي‌باشد که دماي کارکرد داراي يک دستکم و يک حداکثر مي باشد که نمي بضاعت و توان در خارج از اين محدوده اجراي ملات را با هم ترکيب و اجرا نمود .
معمولا در ويژگي ها فني و دستورالعمل هاي اجرايي ملات ها که توسط سازندگان ملات ها ارائه مي شود؛ زمان کار آوري (Pot life) و نيز مقطع کم آب شدن و رسيدن به مقاومت هاي مکانيکي و شيميايي (Curing) در دماي 20 و يا 25 رتبه سانتيگراد معين شده است .
در بسياري از ملات ها مثل پايه فوران و فنليک؛ براي رسيدن به اتصال عرضي، ايجاد حرارت در برهه زماني خشک شدن اضطراري مي باشد .
ملات هايي که در ساختمان هاي ضداسيد موضوع استعمال قرار مي گيرند؛ به دو مجموعه غيرآلي (معدني) و آلي (پليمري و رزيني) تقسيم بندي مي شوند .
درباره این سایت